خلا آموزش‌های تربیتی در مدارس / بالا بودن میزان اعتیاد و پرخاشگری مصادیق کم‌کاری آموزش و پرورش است
تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۵۲۱۵۲
رامین کریمی‌نیا معلم باسابقه و عضو سازمان معلمان در گفت‌گو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره خلاهای تربیتی موجود در آموزش و پرورش گفت: متاسفانه خلا آموزش تربیتی در آموزش و پرورش وجود دارد و از زمانی که پرورش را جدا از آموزش دانستند این مشکل به وجود آمد. آمار موجود در جامعه نشان می‌دهد که آموزش و پرورش و خانواده‌ها در حوزه تربیتی موفق عمل نکرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیشتر بخوانید
فاصله گرفتن رتبه بندی معلمان از هدف ارتقای شأن و منزلتاو افزود: برای مثال در پژوهشی که سعید شفیعی در دانشگاه تهران در سال ۹۸ انجام داده عنوان شده که میانگین مهارت‌های زندگی دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در مولفه‌های حل مسئله، تصمیم‌گیری، ارتباط، شهروند جهانی شدن، مشارکت، همکاری و فناوری اطلاعات پایین‌تر از حد متوسط بوده و تفاوت معناداری بین مهارت‌های زندگی دانش‌آموزان برحسب جنسیت، رشته، پایه تحصیلی و ناحیه آموزش و پرورش وجود ندارد؛ یعنی در همه جا این مسئله بوده است.
کریمی‌نیا درخصوص دلایل وجود این خلا در آموزش و پرورش توضیح داد: مسئولان، تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران نگرش درستی به مقوله تربیت ندارد. از طرفی نیروی متخصصی هم در این حوزه در مدارس حضور ندارد. محتوای کتاب‌های درسی هم برای آموزش‌های تربیتی طراحی نشده‌اند. آماده نبودن معلمان و مسئولان هم دیگر مانع موجود بر سر راه تربیت است؛ درواقع چندان به درس‌هایی در حوزه آموزش مهارت زندگی اهمیت داده نمی‌شود.
او ادامه داد: هم نسلی‌های من هنوز داستان‌هایی را که در مدرسه می‌شنیدیم و نکته‌ای تربیتی داشت را به خاطر می‌آوریم اما یادمان نیست که در کلاس شیمی و فیزیک چه چیزی آموخته بودیم. بنابراین مسئله تربیت می‌تواند در ذهن کودک بسیار ماندگار باشد.
عضو سازمان معلمان ایران با شاره به بی‌توجهی خانواده‌ها به مسئله تربیت عنوان کرد: خانواده‌ها هم به اهمیت موضوعات تربیتی واقف نیستند. آنها پول‌های هنگفتی برای کلاس‌های کنکور هزینه می‌کنند اما از موضوع تربیت غافل هستند.
او اضافه کرد: از جهتی خانواده‌هایی که آموزش ندیده‌اند خود ضد تربیت عمل می‌کنند؛ برای مثال مادری که با قطع شدن برق مدام به کودک می‌گوید نترس ناخودآگاه به او آموزش داده که از تاریکی بترسد. این مادر کودک خود را به سمت ترسو بودن سوق می‌دهد.
کریمی‌نیا توضیح داد: گاهی بازی‌هایی که مدارس تحت عنوان جشنواره و موارد این چنین برگزار می‌کنند، بیش از آنکه موثر در تربیت باشد ضد آن عمل می‌کند؛ زیرا مسئولان مدرسه آموزش ندیده‌اند که چه بازی و فعالیتی برای کودک مفید است. برای مثال چند صندلی را می‌گذارند و دانش‌آموزان باید سریعا یک صندلی برای خود انتخاب کنند اما این بازی بیشتر بدآموزی دارد و به کودک می‌آموزد که با تهدید و قلدری برای خود جایگاه انتخاب کند و دیگران را پس بزند.
او تاکید کرد: آموزش‌هایی برای خلاقیت، مهربانی، شهروند جهانی شدن، نرم سخن گفتن، خود آرام‌سازی، همراهی، هم‌دلی با دیگران، وطن دوستی، توانایی برقراری ارتباط مناسب، رعایت اخلاق، امانت داری و آموزش تصمیم‌گیری در زمان مناسب مواردی هستند که می‌توان در قالب داستان، شعر و نمایش به دانش‌آموزان آموزش داد. هم زمان اولیا هم باید بیاموزند که چطور با کودک رفتار کنند و صدا و سیما هم باید همراه آموزش و پرورش و خانواده شود.
کریمی‌نیا بیان کرد: بیان مسائل تربیتی به شیوه‌ای مناسب، استفاده از تصاویر و فیلم‌هایی که برای کودک جذابیت داشته باشد و اجرای نمایش توسط مربیانی که آموزش دیده‌اند، می‌تواند در آموزش مهارت‌های زندگی و تربیتی به کودک موثر باشد. زیرا اگر مفهوم تربیتی را مستقیما به دانش‌آموز بیاموزید تاثیری در او نخواهد داشت. تنها یادآوری این نکته به کودک که پسر یا دختر خوبی باش این سوال را در ذهن او ایجاد می‌کند که برای پسر یا دختر خوب بودن باید چه کاری انجام دهم؟
او افزود: برای اینکه دانش‌آموز با مفاهیم تربیتی آشنا شود باید شاخص‌های یک فرد خوب بودن را شفاف برای او به نمایش بگذاریم. آموزش‌های کلی تاثیری در دانش‌آموز ندارند و مربی و معلم باید به صورت مصداقی موضوع را آموزش دهند. این سبک آموزش‌های مصداقی باید در کتاب‌ها هم گنجانده شوند. علاوه بر این می‌توان آموزه‌های تربیتی را در قالب داستان به کودک آموخت.
انتهای پیام /
منبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: مدارس آموزش و پرورش دانش آموزان خانواده ها کریمی نیا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۵۲۱۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ده نکته کلیدی برای معلمان دینی و استادان معارف در مدارس و دانشگاه‌ها
به گزارش «مبلغ» حجت الاسلام ذوعلم، پیشتر در گفت وگوی مشروحی با خبرگزاری مهر، «چالش‌های آموزش دینی در مدرسه» را تشریح کرده بود. مهمترین پرسش گفت وگو این بود که: « چرا خروجی چندین سال تحصیلی برخی از دانش آموزان، منجر به دیندارتر شدن آنها نمی‌شود.»
سایت «مُبلغ»، گزیده ای از ۱۰ نکته کلیدی مهم از این گفت وگوی مفصل را در متن زیر مرور کرده است:
۱- در حال حاضر یک معلم دینی با یک کتاب دینی در آموزش و پرورش به تنهایی نمی‌تواند موجب دین دار تر شدن دانش آموزان شود.
۲- تربیت دینی فراتر از آموزش دین است و کاملاً با هم متفاوت است اما برای اینکه بتوانیم تربیت دینی به معنای جامع را در نوجوانان و جوانان ایجاد کنیم باید از بسترهای تعاملی استفاده کنیم.
۳- در خارج از کلاس و مشارکت جوانان و نوجوانان را در اندیشه‌های دین را توسعه بدهیم و بتوانیم.
۴- بر اساس نیازها و شبهات، پاسخ‌های فکری محتوا را بازتولید کنیم.
۵- مدیر مدرسه، مدیر آموزش و پرورش، رئیس دانشکده و دانشگاه‌ها خودشان به یک سطح قابل قبولی از تربیت دینی دست پیدا کرده باشند و در فرایند مدیریت خودشان آن را بروز دهند.
۶- مدیران مدارس و رئیس دانشگاه ها، با دانش آموزان و دانشجویان از آغاز باید وارد یک رابطه دوستانه و فکری شده تا بتواند دغدغه‌ها و پیشنهادها و انتقادات و نیازهای دانشجویان را پاسخ بدهد
۷- دانشجویان از هر گروهی و از هر عقیده‌ای احساس کنند که دیده و شنیده می‌شوند. دانش آموز باید احساس کند که مدیر و معلمان تعاملاتشان با دانش‌آموزان، مبتنی بر تکریم است. ما به یک تقویت، تربیت مدیریت و کنش گری در جامعه و مدارس و دانشگاه‌ها نیاز داریم.
۸- باید تأملاتی برانگیخته شود که فطرت این دانش آموز را برانگیزد و موانع را برای او برطرف کند که بتواند به نقطه مطلوب دست پیدا کند. نظام درسی کنونی ما که درس را باید دانش آموز حفظ کند تفاوت‌های زیادی با نیازها و اولویت‌های دانش آموزان دارد و یک احساس اجبار برای دانش آموز القا می‌کنیم پس قطعاً این محتوا را نمی‌توان به دانش آموز رساند.
۹- مردمی کردن امر تربیت بخصوص در آموزش‌های مدرسه‌های دوره ابتدایی لازم است یعنی بتوانیم از توانمندی‌هایی که در جامعه وجود دارد از مساجد، از دارالقرآن ها، از مردم از والدین از این توانمندی‌ها استفاده کنیم و بتوانیم این توانمندی‌ها را به مدارس وصل کنیم. این امر نیاز به اینکه در ساختار اداری ما یک نوع انبساط و تدابیر تحولی اتخاذ شود تا بتوان این کار را انجام داد.
۱۰- بعضی از مدارس غیر دولتی ما حتی تأکیدهای خیلی زیادی برای حجاب برتر و اجباری کردن چادر در مدرسه دارند ولی این یک امر ظاهری و ویترینی است و از آنجایی که کار فکری و درونی برای صورت نگرفته باعث موضع گیری ها و مقاومت منفی هم می‌شود.
باید حجاب کامل اسلامی و پوشش هنجار مند را به عنوان یک مقررات و ضابطه قرار دهیم و نسبت به آن قانون هم باید دانش آموزان و خانواده را توجیه کنیم چرا که محیط‌های بیرونی و خانواده با هم تفاوت دارند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور